Yaşadığım süre boyunca hep
merhametimin arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım. Kimseden bir şey
beklemedim, doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde
sakladım,
sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende kalsın.
Ben en iyisini yaşatayım
ki istemeye yüzüm olsun dedim.
Verdim, hep verdiim karşılığını alıp alamadığıma
bakmadan, aslında güçlü olmak değildi istediğim, ama olmak zorundaydım ve bırakıldım.
Kendimi hep erteledim. Kimsenin beni anlamadığını bildiğim halde hayatıma
girenleri bana verilmiş bir görev olarak gördüm.
Herkesi mutlu etmek zorundayım
sandım.
Benimde mutlu olmam gerektiğini unutmuşum meğer..
Görevim neyse en
iyisini yapmalıydım ki vicdanım rahat etmeliydi.
Birilerinin de bana karşı görevleri
olduğunu hiçe saymışım oysa...
Ne yazık ki; Bana verilen rolleri en iyi şekilde
oynarken onların rollerini iyi oynayıp oynamadığına hiç bakmadım.
Karşımdakilerin
eksiklerini tamamlamaya çalışırken, onların hatalarını görmeye vaktim kalmamış sanki.
Beni üzmelerine bakmadan, karşılığında ne aldığıma ne hissettiğime aldırış etmeden
hep verdim.. Kendimi nasılda unutmuşum.. unutturmuşlar aslında.
Paramparça olmuş
kalbime, cayır cayır yanan içime doğruları söylemeye çalışan beynime, mutsuz yüzüme
hep sus dedim.
Sen sus...
Kendime haksızlık ettim, kimseye etmediğim kadar.
Herkesi
dinledim kendimi dinlemediğim kadar.
Kimse benim yüzümden mutsuz olmasın diye,
hiç bir şeyin sebebi ben olmayayım diye mutluluk oyunlarımı oynadım..
Yetmedi
yeni oyunlar buldum.
Ama bir gün bir bakmışım ki paramparça olmuşum.
Tutunacak
tek duygu bırakmamışım kendime. kendimi teselli edecek tek şey yokmuş hayatımda.
Allak bullak olmuşum..
Kendimi aramaya çıktığımda yorgun, yılgın, bitkin bir köşede
saklanıp ağlayan bir erkek çocuğu olarak buldum.
Ve ona elimi uzattım diyebildiğim
tek şey GEÇTİ, bir daha seni kimse üzemeyecek.
Şimdi senden özür diliyorum.
Seni
bu kadar hiçe saydığım için, insanların seni bu kadar üzmelerine müsade ettiğim
için,
seni hiç bir zaman dinlemediğim için, üzerine bu kadar sorumluluk yüklediğim
için,
hakkın olan bütün duyguları sana yaşatmadığım için...
Şimdi tekrar söylüyorum.
İnsanlığından, kalbinden, duygularından, çocukluğundan, hislerinden çok özür
diliyorum...
Galiba ben almadan vermenin Allah'a mahsus olduğunu unutmuşum...