HOŞGELDİN KADINIM

HOŞGELDİN KADINIM

Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin.

Yorulmuşsundur;

nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını,

ne gül suyum, ne gümüş leğenim var.

Susamışsındır;

buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim.

Acıkmışsındır;

sana beyaz keten örtülü sofralar kuramam

memleket gibi esir ve yoksuldur odam.

Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin!

Ayağını bastın odama

kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi.

Güldün,

güller açıldı penceremin demirlerinde.

Ağladın,

avuçlarıma döküldü inciler;

gönlüm gibi zengin,

hürriyet gibi aydınlık oldu odam.

Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin...

Nazım Hikmet Ran

( 1902 - 1963 )